လူရယ္လုိ႔ၿဖစ္လာရင္ ကုိယ့္အတၱေတြ ၊သခၤါရေတြ ၊ မာနေတြနဲ႔ နပန္းလုံးရင္း ဘ၀ဆုိတဲ့ တုိက္ပြဲၾကီးကုိ မလြဲမေသြ ရင္ဆုိင္ၾကရမွာပါ.. ဒါ့ေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ဘ၀က သူတစ္ပါးအတၱေတြ ၊ အၿငဳိးေတြ ၊ မေက်နပ္ခ်က္ ေတြၾကားမွာ ခုိးကုိးရမဲ့ အသက္ရွဴခဲ့ရတာပါ..။ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုရဲ့ အလုိရမၼက္ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဖက္ မသင့္ျမတ္မႈေတြက အစၿပဳၿပီး ယမ္းခုိးေတြေ၀ေနခဲ့ရတဲ့ ေမြးရပ္မွ ေ၀းရာကုိ တိမ္းေရွာင္ရင္း အျခားသူေတြရဲ့ သနားညွာတာမႈေအာက္မွာ သဒၵါပု္ိလုိ႔ ယုိဖိတ္ေမတၱာေတြမီွ၀ဲေနရရွာတဲ့ ဒုကၡသည္ဘ၀ကုိ မလုိခ်င္ဘဲ ေရာက္ခဲ့ ရတာေပါ့…။
က်ေနာ့္သားနဲ႔သမီးဟာ အျဖစ္ေဆာက္ထားတဲ့ မုိးမလုံ၊ေနမလုံ အိမ္ေလးရဲ့နေဘးမွာ...
