တကယ္ေတာ့ ေခတ္က ဒီလုိ...
စာအုပ္ေတြတာရွိၿပီး စာမ်က္ႏွာေတြေပ်ာက္ဆုံးေနတယ ္...
အရင္ကလူမုိက္ေတြကုိ လူလိမၼာကတရားခ်တဲ့ေခတ္
အခုကအဲလုိမဟုတ္ဖူး
လူလိမၼာကုိ လူမုိက္ေတြက လမ္းညႊန္ေနတဲ့ေခတ္...
အေကာင္းေတြလုပ္ေနရင္ေတာင္
အဆုိးလုိ႔ၿမင္ေနတဲ့ေခတ္...
သူခုိးက လူၿပန္ဟစ္တဲ့ေခတ္....
ေခတ္က တခါတေလ ေအာ္ကလီဆန္တယ္...
ၿဖစ္ခ်င္တာေတြကုိ စာအုပ္နဲ႔အလြတ္က်က္
လူအုပ္အုပ္ရွိတဲ့ေနရာမွာ လူတြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး
ၿဖစ္သင့္တာေတြ လစ္လ်ဴရွဳ႔ကာ. အဲဒါ ငါကြဆုိၿပီး
လက္မေထာင္ခ်င္ၾကတဲ့ ေခတ္
လူ ငါးေယာက္ေလာက္စုမိၿပီဆုိ
မုိးမရြာလဲ ဆႏၵၿပမယ္
ေနမပူလဲ ဆႏၵၿပမယ္..
မီးမလာလဲ ဆႏၵၿပမယ္..
ယုတ္စြအဆုံး
သမီးလင့္ေနာက္လုိက္တာေတာင္ ဆႏၵၿပမယ့္ ေခတ္...
ေခတ္က တခါတခါ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္နုိင္တယ္...
မဟုတ္မမွန္ သတင္းေတြကုိ ေခါင္းစဥ္ၾကီးၾကီးတပ္ၿပီးလႊ င့္မွ ေရးမွ
လူၾကဳိက္မ်ားတဲ့ေခတ္...
မီဒီယာဆုိတာကလဲ တုိင္းၿပည္တုိးတက္ဖုိ႔ အၾကံေပးၿခင္းေ၀ဖန္ၿခင္းမဟုတ ္ပဲ
သူတုိ႔ထမင္းတလုပ္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ နုိင္ငံေတာ္ကုိ
အပုတ္ခ်ၿပီး ၿပည္သူေတြကုိရန္တုိက္ေပးေနတ ဲ့ ေခတ္
လူရႊင္ေတာ္ကလဲ ကိုယ့္နုိင္ငံကုိ အပုတ္ခ် နုိင္ငံေရးေၾကာင္းေလးေၿပာမွ
စင္ေအာက္က ပရိတ္သတ္ကုိ ဆြဲေဆာင္နုိင္မယ္လုိ႔ ထင္တဲ့ေခတ္...
ေအာက္က ပရိတ္သတ္ကလဲ အဲလုိေၿပာမွ လက္ခုတ္တီးတဲ့ ေခတ္...
ေနာက္ၾကာလာရင္
နုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းေတာင္ ပ်က္လုံးလုပ္ေၿပာမယ့္ ေခတ္....
ေခတ္က ေရွ႔ကုိတုိးေနသလုိနဲ႔ ေက်ာက္ခတ္ကုိ ဦးတည္ေနတယ္..
မိန္းကေလးေတြကလဲ ရွိတာအကုန္ေဖာ္မွ ေခတ္မွီတယ္လို႔
ထင္ေနၾကေလရဲ့
ေသခ်ာတယ္ အရမ္းၾကီးလုံၿခဳံေနရင္ေတာင္ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔
ေတာ္ေတာ္ ေအာက္ေနပီလုိ႔ မွတ္ယူၾကတဲ့ေခတ္...
ဓါတ္ပုံရုိက္ရင္ေတာင္ လွ်ာတေစာင္းကုိက္ၿပီး ထြက္ေနမွ
(cute) ၿဖစ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့ေခတ္....
အႏုပညာသည္ဆုိတာ တုိင္းၿပည္တခုရဲ့ ၿပယုဂတ္ပဲေလ
ဟုတ္တယ္...
အခုေခတ္အႏွပညာရွင္ေတြကလဲ အကုန္ကုိ ေဖာ္ၿပေနတဲ့ေခတ္...
အႏုပညာလုိ႔ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး စင္ေပၚတက္ sexy ဆြဲေနတဲ့ေခတ္...
ေခတ္က ေတာ္ေတာ္ေလးမ်က္ႏွာမ်ားတတ္တ ယ္...
လက္ညဳိးထိပ္နဲ႔ လက္မထိပ္ ႏွစ္ခုကုိ ၾကာၾကာေလးထိနုိင္ရင္
A B C အစအဆုံးမရရင္ေတာင္ ဘုရားတဆူလုိ
ကုိးကြယ္ေနၾကတဲ့ေခတ္...
ဇိမ္ခံကားေပၚကေနၿပီး....လမ္ းၿဖတ္ကူးတဲ့သူကုိ ေအာ္ဆဲတဲ့ေခတ္.
အ၀ုိင္းၿပၿပီး..ကမၻာေက်ာ္ခ် င္တဲ့ ေခတ္...
ေခတ္က တခါတခါ တရားက်ဖုိ႔ေကာင္းတယ္...
တုိက္ပြဲမွာ တုိက္ၿပည္အတြက္ ယမမင္းထံအသက္ကုိအပ္ႏွင္း သြားရတဲ့
စစ္သား(တပ္မေတာ္သား)ေတြရဲ့ အၿဖစ္က
သူတုိ႔ၾကည့္ေနတဲ့ ဇတ္၀င္ခန္းမွာ မင္းသား ေသသြားတဲ့အခန္းေလာက္
ေတာင္ ႏွေၿမာတတ ၀မ္းနည္းမႈ႔မၿဖစ္ၾကဘူး
လယ္ထဲမွာ ေနထြက္ကေန ေန၀င္ထိ ႏြားနဲ႔ဖက္ရုန္းကန္ေနတဲ့
အရုိးခံ ေတာသူေတာင္သားေတြ ငတ္ၿပတ္ေနၿပီး
ဂ်င္ေပၚထုံးကြက္တဲ့ ေဒၚလာစားေတြကေတာ့ ဇ္ိမ္ခံကားစီးရင္း
မုသာ၀ါဒကံကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ေနတုန္း...
တခ်ဳ႔ိၾကေတာ့လဲ ဓါးသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္ကုိ ေသာက္လုိ႔ေကာင္းေနတုန္းေလ.. .
တကယ္ေတာ့ ........
.......................... ............
.......................... ....................
ေခတ္က အဲလုိ
(လြမ္းေ၀)
စာအုပ္ေတြတာရွိၿပီး စာမ်က္ႏွာေတြေပ်ာက္ဆုံးေနတယ
အရင္ကလူမုိက္ေတြကုိ လူလိမၼာကတရားခ်တဲ့ေခတ္
အခုကအဲလုိမဟုတ္ဖူး
လူလိမၼာကုိ လူမုိက္ေတြက လမ္းညႊန္ေနတဲ့ေခတ္...
အေကာင္းေတြလုပ္ေနရင္ေတာင္
အဆုိးလုိ႔ၿမင္ေနတဲ့ေခတ္...
သူခုိးက လူၿပန္ဟစ္တဲ့ေခတ္....
ေခတ္က တခါတေလ ေအာ္ကလီဆန္တယ္...
ၿဖစ္ခ်င္တာေတြကုိ စာအုပ္နဲ႔အလြတ္က်က္
လူအုပ္အုပ္ရွိတဲ့ေနရာမွာ လူတြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး
ၿဖစ္သင့္တာေတြ လစ္လ်ဴရွဳ႔ကာ. အဲဒါ ငါကြဆုိၿပီး
လက္မေထာင္ခ်င္ၾကတဲ့ ေခတ္
လူ ငါးေယာက္ေလာက္စုမိၿပီဆုိ
မုိးမရြာလဲ ဆႏၵၿပမယ္
ေနမပူလဲ ဆႏၵၿပမယ္..
မီးမလာလဲ ဆႏၵၿပမယ္..
ယုတ္စြအဆုံး
သမီးလင့္ေနာက္လုိက္တာေတာင္ ဆႏၵၿပမယ့္ ေခတ္...
ေခတ္က တခါတခါ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္နုိင္တယ္...
မဟုတ္မမွန္ သတင္းေတြကုိ ေခါင္းစဥ္ၾကီးၾကီးတပ္ၿပီးလႊ
လူၾကဳိက္မ်ားတဲ့ေခတ္...
မီဒီယာဆုိတာကလဲ တုိင္းၿပည္တုိးတက္ဖုိ႔ အၾကံေပးၿခင္းေ၀ဖန္ၿခင္းမဟုတ
သူတုိ႔ထမင္းတလုပ္အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ နုိင္ငံေတာ္ကုိ
အပုတ္ခ်ၿပီး ၿပည္သူေတြကုိရန္တုိက္ေပးေနတ
လူရႊင္ေတာ္ကလဲ ကိုယ့္နုိင္ငံကုိ အပုတ္ခ် နုိင္ငံေရးေၾကာင္းေလးေၿပာမွ
စင္ေအာက္က ပရိတ္သတ္ကုိ ဆြဲေဆာင္နုိင္မယ္လုိ႔ ထင္တဲ့ေခတ္...
ေအာက္က ပရိတ္သတ္ကလဲ အဲလုိေၿပာမွ လက္ခုတ္တီးတဲ့ ေခတ္...
ေနာက္ၾကာလာရင္
နုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းေတာင္ ပ်က္လုံးလုပ္ေၿပာမယ့္ ေခတ္....
ေခတ္က ေရွ႔ကုိတုိးေနသလုိနဲ႔ ေက်ာက္ခတ္ကုိ ဦးတည္ေနတယ္..
မိန္းကေလးေတြကလဲ ရွိတာအကုန္ေဖာ္မွ ေခတ္မွီတယ္လို႔
ထင္ေနၾကေလရဲ့
ေသခ်ာတယ္ အရမ္းၾကီးလုံၿခဳံေနရင္ေတာင္
ေတာ္ေတာ္ ေအာက္ေနပီလုိ႔ မွတ္ယူၾကတဲ့ေခတ္...
ဓါတ္ပုံရုိက္ရင္ေတာင္ လွ်ာတေစာင္းကုိက္ၿပီး ထြက္ေနမွ
(cute) ၿဖစ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့ေခတ္....
အႏုပညာသည္ဆုိတာ တုိင္းၿပည္တခုရဲ့ ၿပယုဂတ္ပဲေလ
ဟုတ္တယ္...
အခုေခတ္အႏွပညာရွင္ေတြကလဲ အကုန္ကုိ ေဖာ္ၿပေနတဲ့ေခတ္...
အႏုပညာလုိ႔ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး
ေခတ္က ေတာ္ေတာ္ေလးမ်က္ႏွာမ်ားတတ္တ
လက္ညဳိးထိပ္နဲ႔ လက္မထိပ္ ႏွစ္ခုကုိ ၾကာၾကာေလးထိနုိင္ရင္
A B C အစအဆုံးမရရင္ေတာင္ ဘုရားတဆူလုိ
ကုိးကြယ္ေနၾကတဲ့ေခတ္...
ဇိမ္ခံကားေပၚကေနၿပီး....လမ္
အ၀ုိင္းၿပၿပီး..ကမၻာေက်ာ္ခ်
ေခတ္က တခါတခါ တရားက်ဖုိ႔ေကာင္းတယ္...
တုိက္ပြဲမွာ တုိက္ၿပည္အတြက္ ယမမင္းထံအသက္ကုိအပ္ႏွင္း သြားရတဲ့
စစ္သား(တပ္မေတာ္သား)ေတြရဲ့ အၿဖစ္က
သူတုိ႔ၾကည့္ေနတဲ့ ဇတ္၀င္ခန္းမွာ မင္းသား ေသသြားတဲ့အခန္းေလာက္
ေတာင္ ႏွေၿမာတတ ၀မ္းနည္းမႈ႔မၿဖစ္ၾကဘူး
လယ္ထဲမွာ ေနထြက္ကေန ေန၀င္ထိ ႏြားနဲ႔ဖက္ရုန္းကန္ေနတဲ့
အရုိးခံ ေတာသူေတာင္သားေတြ ငတ္ၿပတ္ေနၿပီး
ဂ်င္ေပၚထုံးကြက္တဲ့ ေဒၚလာစားေတြကေတာ့ ဇ္ိမ္ခံကားစီးရင္း
မုသာ၀ါဒကံကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ေနတုန္း...
တခ်ဳ႔ိၾကေတာ့လဲ ဓါးသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္ကုိ ေသာက္လုိ႔ေကာင္းေနတုန္းေလ..
တကယ္ေတာ့ ........
..........................
..........................
ေခတ္က အဲလုိ
(လြမ္းေ၀)
0 comments:
Post a Comment